Η αυχενική μοίρα αποτελείται από επτά σπονδύλους που στηρίζουν το κρανίο και ανάμεσα από αυτούς, διέρχονται ο νωτιαίος μυελός και τα αυχενικά νεύρα.
Το κάταγμα σπονδύλων της αυχενικής μοίρας, μπορεί να προέλθουν συνηθέστερα, λόγω τραυματισμού από τροχαίο, πτώση, κ.α. Το κάταγμα μπορεί να προκαλέσει, αναλόγως της βαρύτητας, σοβαρή ή πλήρη αναπηρία. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, εντοπίζεται στην κατώτερη αυχενική μοίρα και μπορεί να περιλαμβάνει και κάκωση του νωτιαίου μυελού.
Το κάταγμα σπονδύλων της αυχενικής μοίρας, μπορεί να προέλθει, συνηθέστερα, λόγω τραυματισμού από τροχαίο, πτώση, κ.α. Το κάταγμα μπορεί να προκαλέσει, αναλόγως της βαρύτητας, σοβαρή ή πλήρη αναπηρία. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, εντοπίζεται στην κατώτερη αυχενική μοίρα και μπορεί να περιλαμβάνει και κάκωση του νωτιαίου μυελού.
Σε περίπτωση κατάγματος λόγω τραυματισμού, ο ασθενής πρέπει επειγόντως να υποβληθεί σε πλήρη διαγνωστικό έλεγχο για εκτίμηση της σοβαρότητας της κατάστασής του αλλά και της αναγκαιότητας για άμεση χειρουργική επέμβαση. Υπάρχουν είδη καταγμάτων (σταθερά μη παρεκτοπισμένα συμπιεστικά κατάγματα) τα οποία δεν προκαλούν σημαντική βλάβη στην πρόσθια κολώνα και στο νωτιαίο μυελό και μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά και μόνο εάν δεν αποδώσουν, η επέμβαση να γίνει σε δεύτερο χρόνο.
Άμεσης χειρουργικής θεραπείας χρήζουν τα κατάγματα της σπονδυλικής στήλης που προκαλούν σημαντική πίεση στο νωτιαίο μυελό, συνδεσμική κάκωση με αστάθεια των αρθρώσεων, σημαντική κυφωτική παραμόρφωση, τραυματική δισκοκήλη και σε οποιαδήποτε περίπτωση πιέζονται οι νευρικές δομές (νωτιαίος μυελός ή νεύρα).
Η χειρουργική επέμβαση καθορίζεται κυρίως από την ακεραιότητα των οπίσθιων συνδεσμικών στοιχείων και περιλαμβάνει την σταθεροποίηση και σπονδυλοδεσία, την αποσυμπίεση του σπονδυλικού σωλήνα και του τραύματος του νωτιαίου μυελού, εφόσον υπάρχει. Επιτυγχάνει την γρήγορη κινητοποίηση του ασθενούς, περιορίζει τον πόνο, αποτρέπει νευρολογικές επιπλοκές, διευκολύνει τη νοσηλευτική φροντίδα και συμβάλλει στην ταχύτερη επιστροφή του ασθενή στη φυσιολογική ζωή.
