Η δισκοκήλη ή δισκοπάθεια ή κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου ή πρόπτωση μεσοσπονδύλιου δίσκου ή η ρήξη δίσκου, αποτελούν όλες ονομασίες της ίδιας πάθησης.
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι ένα ελαστικό μαξιλαράκι που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο σπονδύλους και λειτουργεί ως «αμορτισέρ» για την απορρόφηση των κραδασμών. Στο εσωτερικό του είναι μαλακός, ενώ εξωτερικά περιβάλλεται από ένα σκληρότερο περίβλημα.
Ως δισκοκήλη χαρακτηρίζεται η κατάσταση όπου ο δίσκος ανάμεσα στους σπονδύλους, προβάλλει προς τον σπονδυλικό σωλήνα και πιέζει τα παρακείμενα νεύρα. Εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες και οφείλεται κυρίως σε γενετικούς λόγους που απλά μπορεί να επιδεινωθούν λόγω έντονης άσκησης ή εργασίας, αυξημένου σωματικού βάρους, τραυματισμού, λανθασμένης στάσης του σώματος, κ.α. Υπάρχει και η εκφυλιστική δισκοκήλη, που είναι συνήθως αποτέλεσμα της σταδιακής φθοράς που επέρχεται με την πάροδο της ηλικίας.
Η δισκοκήλη μπορεί να εκδηλωθεί σε όλο το μήκος της σπονδυλικής στήλης: Στην αυχενική μοίρα (αυχενική δισκοκήλη), στη θωρακική μοίρα (θωρακική δυσκοκήλη) και στην οσφυϊκή μοίρα (οσφυϊκή δισκοκήλη).
Η δισκοκήλη προκαλείται διότι ο σπονδυλικός δίσκος σταδιακά χάνει το περιεχόμενο του και μειώνεται σημαντικά η ελαστικότητα του. Τότε, ένα μέρος του ζελατινώδους πυρήνα του δίσκου, προβάλει έξω από την περιφέρεια του δίσκου διαμέσου μιας σχισμής στον ινώδη δακτύλιο και δημιουργεί ένα εξόγκωμα που πιέζει τα παρακείμενα νεύρα και τους συνδέσμους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση πόνου στη μέση ή στο πόδι. Όσο επιδεινώνεται η κατάσταση, αλλοιώνεται ο μεσοσπονδύλιος δίσκος, ο ινώδης δακτύλιος παθαίνει τέλεια ρήξη, ο πηκτοειδής πυρήνας μπαίνει μέσα στον νωτιαίο σωλήνα και προκαλείται πίεση της ρίζας του νεύρου, στο σημείο της βλάβη ή χαμηλότερα, πιέζοντας το νεύρο ή το μηνιγγικό σάκκο.
Το χαρακτηριστικό της πάθησης είναι αρχικά το μούδιασμα και στη συνέχεια ο οξύς πόνος στη μέση ή στον αυχένα. Στην οσφυϊκή δισκοκήλη, μπορεί ο πόνος να «χτυπά» σε ένα σημείο του ποδιού, του ισχίου ή του γλουτού και να προκαλείται μούδιασμα σε άλλα σημεία των άκρων, σε παράλυση του ενός ή σε σπάνιες περιπτώσεις και των δύο ποδιών. Επιδεινώνεται από την ορθοστασία, το βάδισμα, το σκύψιμο του ασθενή προς τα πίσω.
Ο ασθενής με διαγνωσμένη δισκοκήλη, όταν οι συντηρητικές θεραπείες δεν αποδίδουν και οδηγείται σε σταδιακή παράλυση του κάτω άκρου, πρέπει να υποβληθεί άμεσα σε χειρουργική επέμβαση για την οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος. Όσο καθυστερεί, τόσο δυσκολότερη είναι η αποκατάσταση της νευρολογικής σημειολογίας.
Η σύγχρονη θεραπεία της μικροδισκεκτομής
Η σύγχρονη θεραπεία της δισκοκήλης, είναι η αποσυμπίεση του μεσοσπονδυλίου δίσκου με μικροδισκεκτομή. Πρόκειται για ελάχιστα επεμβατική, μικροχειρουργική τεχνική. Η μικροδισκεκτομή διαφέρει σημαντικά από το ανοιχτό, κλασσικό χειρουργείο με το οποίο αντιμετωπιζόταν παλαιότερα οι δισκοκήλες με κύριο χαρακτηριστικό τον μακρύ χρόνο αποθεραπείας.
Η μικροδισκεκτομή, είναι μέθοδος ασφαλής, χωρίς επιπλοκές, λύνει οριστικά το πρόβλημα και ο ασθενής μπορεί να σταθεί όρθιος και να περπατήσει, συνήθως, αυθημερόν.
Η χειρουργική επέμβαση διαρκεί λιγότερο από μία ώρα. Γίνεται με γενική αναισθησία. Μέσα από μία τομή δύο εκατοστών, με τη βοήθεια του χειρουργικού μικροσκοπίου ο νευροχειρουργός αποκολλά τους μύες από τη σπονδυλική στήλη και αφαιρεί οτιδήποτε πιέζει το νεύρο (δίσκος, οστεόφυτα, σύνδεσμοι κ.α). Αφαιρεί πρώτα το τεμάχιο του δίσκου που πιέζει και στη συνέχεια διενεργεί δισκεκτομή.
Εάν απαιτείται σταθεροποίηση της οπίσθιας περιοχής της σπονδυλικής στήλης, τότε τοποθετεί σύστημα οπίσθιας δυναμικής στήριξης, με διαυχενικές βίδες σταθεροποίησης (posterior stabilization).
Υπάρχει πιθανότητα ο ίδιος ασθενής να χρειαστεί και τις δύο τεχνικές στήριξης που διενεργούνται ταυτοχρόνως, στην ίδια επέμβαση.
Τέλος, με ειδική ενδοδερμική ραφή γίνεται η αποκατάσταση του τραύματος.
Δείτε αναλυτικά πώς διενεργούνται οι επεμβάσεις:
